Een waardig afscheid van Bruno
Mijn ervaring met honden crematie
Nadat mijn vrouw was overleden ging ik een eenzame tijd tegemoet. Het huis was stiller dan ooit, en de muren leken op mij af te komen. Op een dag gaf mijn zoon me een puppy. Vanaf dat moment was Bruno mijn lust en mijn leven. Het was alsof ik er weer een nieuw kind bij had. Ik wandelde met hem, kwam weer onder de mensen en werd altijd weer hartelijk door hem verwelkomd. Maar soms moet je afscheid nemen. De dag dat ik Bruno moest laten inslapen, was één van de moeilijkste dagen van mijn leven. Mensen zeggen soms: het is maar een hond, maar voor mij was het veel meer dan dat. Het was alsof ik een kind verloor. Vanaf het eerste begin wist ik dan ook dat Bruno een mooie uitvaart moest krijgen. Zoals mijn vrouw ooit gecremeerd was, zo wilde ik voor Bruno een honden crematie.
Een blijvende herinnering aan Bruno
Nadat Bruno was ingeslapen, vroeg de dierenarts wat er met zijn lichaam moest gebeuren. Ik antwoordde dat ik mijn hond nog even bij me wilde houden, zodat ik kon wennen aan ons afscheid. Daarna kwam Huisdierencrematorium Drechtsteden om hem op te halen. Tot op het laatste moment ben ik bij Bruno gebleven. De allerlaatste aai was een bijzonder moment. Daarna werd ik begeleid naar de wachtruimte, en na de crematie werd ik door vriendelijke mensen opgevangen en kreeg ik koffie. Het voelde als een waardevol afscheid, het soort afscheid dat een vriend als Bruno verdiende. Zijn urn staat naast die van mijn vrouw. Ze zullen altijd een tastbare herinnering blijven.
